ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ . . . မသက္ေ၀
ခ်က္ခ်င္းႀကီးပါလား
ဘာေၾကာင့္ႏႈတ္မဆက္သြားတာလဲမသက္ေ၀
ျမင့္မိုရ္ဦးေတြရဲ႕
မဆန္႔မၿပဲအိပ္မက္ေတြကိုထမ္းပိုးရင္း မသက္ေ၀တစ္ေယာက္
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေရနစ္ရရွာၿပီ။
သြားလိုက္ၿပီလား မသက္ေ၀
က်ေနာ့္ကိုေတာင္မေစာင့္ဘူး
လူမိုက္ကေလးရဲ႕အမွ်ေ၀သံ
သန္းေခါင္ယံကလည္း ၾကားႏိုင္ပါေစ
မသက္ေ၀. . . .။
မေတာ္တဆေတြမ်ားတယ္
မေတာ္တဆေတြသိပ္မ်ားတယ္
မေတာ္တဆ . . . ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ဆူးစူးသြားတယ္
တကယ့္ကို မေတာ္တဆတဲ့လား
တယုတယထုပ္ပိုးထားတာေတြလည္း
ျပန္႔က်ဲပြင့္ေ၀ခဲ့ရၿပီ
အလြမ္းဆိုတာ
ေကာင္းကင္အမွားႀကီးနဲ႔
ပြင့္လာတဲ့နကၡတ္ပါပဲ မသက္ေ၀ရယ္။
မိုးတိမ္တို႔ထစ္ခ်ဳန္း
ျမက္ရိုင္းတို႔ရုန္းၾကြ
နံနက္ခင္းက သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္
ေနာင္ဘ၀ဆိုတဲ့စကားကို
ဒီဘ၀မွာၾကားေနရတာ သိပ္ခါးတာပဲမသက္ေ၀ရယ္။
ေတာင္းပန္ပါတယ္မသက္ေ၀
၀ိဥာဥ္ေတာ္နဲ႔မထိုင္တန္တဲ့ေကာင္
ခုေတာ့ . . .
ညိဳေမွာင္ကြဲရွခဲ့ရၿပီပဲ ။
ေရာက္ရာအရပ္က သာဓုအႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚပါမသက္ေ၀. . . ။
ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ. . . . . . . .။
ဒီလုိနဲ႔ ဘ၀တစ္ျခမ္းစီ ေ၀း. . . ေ၀း. . . ေ၀း . . . သြား. . . .တယ္။
ခ်စ္ရပါေသာမသက္ေ၀တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ႏိုင္ပါေစ
