အေနာက္ေထာင့္မွ မိုးတိမ္မ်ား

မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းလြန္ေအာင္ႏွင္မယ့္ရထားအိုတစ္စင္း
ႏွင္းဆီဘူတာကိုအဆိုက္မွာေလ.........
ျမင့္မားျခင္းဟိုဘက္အစြန္ကနက္ရိႈင္းမႈေတြက
ဘူတာရံုနဲ႔ရထားအိုကိုျခားနားေစခဲ့
ေကာင္းကင္ကိုေက်ာ္လြန္တူးဆြၾကည့္ေတာ့
ၾကယ္စင္ေတြဖိတ္ဖိတ္ထလို႔.........
မီးအိမ္တစ္လံုးခ်ိတ္ဆြဲရင္းနဲ႔
စြန္႔ပစ္ခံအိပ္မက္ေတြသယ္ေဆာင္ၿပီး
ဘယ္မွာရယ္မသိတဲ့ခရီးအဆံုးကိုခုတ္ေမာင္းေနခဲ့
"ဖိနပ္တစ္ရံေလာက္မွတန္ဖိုးမရွိတဲ့လူပဲ"
ေလးသည္ေတာ္ရဲ႕ျမွားေတြစူးနစ္ခဲ့
ပ်ံသန္းရင္လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ငွက္လို
တံလ်ပ္ေတြထဲခုန္ခ်မိသူေလ...
"ခင္ဗ်ားကိုရင္ထဲကထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီ"
အားးး...........
ဓါးတစ္လက္ေဖာက္ထြင္းသြားတဲ့ရင္ခြင္ရဲ႔နာၾကည္းသံ
အလံျဖဴေတာင္မျပရဲခဲ့သူပါကြယ္
၀င္လြယ္....ထြက္လြယ္...ခ်ိဳးဖ်က္လြယ္ဖို႔
ၿမိဳ႕ရိုးရဲ႕တံခါးေစာင့္မွာႏွင္းဆီတစ္လက္ခ်ိတ္ဆြဲေပးထားခဲ့တယ္
"တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္...ေၾကာက္လွပါၿပီ"
မင္းတီးမႈတ္တဲ့ပုေလြသံေအာက္မွာ
ပါးပ်ဥ္းမေထာင္ပဲကခဲ့ရတဲ့ေျမြေဟာက္တစ္ေကာင္ပါ
အလမၸာယ္ဆရာအဆိပ္သင့္မွာစိုးလို႔
အဆြယ္ေတြခ်ိဳးပစ္ထားခဲ့တယ္
ငါက...ၿခိမ္းရံုပဲၿခိမ္းတတ္တဲ့မိုးပါကြယ္
"ေတာင္းပန္ပါတယ္...မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔ေတာ့"
မဟုတ္ဘူး....ငါကပဲဦးညႊတ္ခ်င္ခဲ့သူပါ
ခ်စ္သူရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွာ မာနတရားေတြပဲပြင့္ေစခ်င္ခဲ့တယ္
သူနင္းသြားမယ့္လမ္းမွာ
နင္းေျခခံေျမမႈန္တစ္ပြင့္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူေပါ့

တစ္ကယ္ေတာ့ေလ.....
တိုက္ဆိုင္စြာလြဲမွားမႈေတြထဲမွာ
ငါကဓါးစားခံတစ္ေယာက္ပါကြယ္