စကၠဴမီးအိမ္

အရြက္ေတြေၾကြက်လာတာမဟုတ္ဘူး
အပင္တစ္ပင္လံုးခုတ္လွဲခံလိုက္ရတာပါ
ငါ့မွာ မနက္ျဖန္အတြက္
ပြင့္စရာေတာင္မက်န္ေတာ့ဘူး။

အေပါက္၀ကိုေရာက္မွ
တံခါးမေခါက္ပဲျပန္လွည့္
ငါ. . . “အ” ခဲ့မိတယ္ ႏွင္းဆီ၀ါေရ။

“ညွိဳ႕” ေနေအာင္“မိႈင္း”တဲ့လမ္းေပၚမွာ
“လက္”ေတြထဲ “အိတ္”ကိုထည့္ၿပီးေလွ်ာက္
လကြယ္ညေတြကို
                     “ေၾကာက္တယ္”

“လြမ္းတယ္ကြယ္. . .လြမ္းတယ္”
ဒီေသြးစက္ေတြ မတိတ္မခ်င္းပဲ
အသည္းကြဲေနရဦးမယ္။

“၁၃” ညေျမာက္အိပ္မက္
ေဆာင္းမီးအလင္းနဲ႔
ဖမ္းငင္ေႏွာင္ခ်ဳပ္
ပိုးဖလံတစ္အုပ္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္က်ရႈံးသြားရဲ႕။

အဲဒီမိုးတစ္ၿပိဳက္နဲ႔
အကုန္စုိပစ္လိုက္ေတာ့
တို႔ေတြ…
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း
“ေ၀း”လိုက္ၾကစုိ႔ႏွင္းဆီ၀ါရယ္။

အလွပဆံုးပံုေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔
နင္ငါ့ကိုေခ်ာ့သိပ္တယ္
ေတာ္ပါတယ္
နင္. . . ေတာ္ပါေပတယ္။

ေသာ့မရွိတဲ့ေလွာင္အိမ္ကိုရိုက္ခ်ိဳး
မိုးေတြလည္းက်ိဳးတိုးက်ဲတဲ
                                 “ရြာတယ္”

ဟုတ္တယ္ ႏွင္းဆီ၀ါရယ္
ကိုယ္က. . .
မိုးစက္ကို“ဒိုင္း” လိုကာၿပီးမွ
“ရြာ” ရဲတဲ့ “လူအ” ပါ။

ရုပ္ေသးတစ္ရုပ္က
“၀ရုန္းသုန္းကားေျပာလာၾကတယ္
ဂ်စ္ပစီရင္ဘတ္ေပၚက
                           ေတေလမ
                                        ေသၿပီ” တဲ့

အဲဒီဂ်စ္ပစီေလးကလည္း
သူ႔အလင္းေတြနဲ႔သူျပန္ဆြဲႀကိဳးခ်
ေထာင့္မွန္က် “ေမွာင္” ပစ္လိုက္တယ္ကြယ္။