အနီရင့္ရင့္ႏႈတ္ဖ်ားမွ
မာန္နတ္၏ေတးသြားတို႔တိုက္ခတ္သံ
ဤညဥ့္ယံ၌ပ်ံ႕လြင့္ၾကစဥ္…..
မိုးခါးခါးတို႔၏စစ္ခ်ီဂီတသံလို
ေမွာ္ဆရာ၏မ ႏ ၱန္ရြတ္ဖတ္သံလို
၀ိဥာဥ္အိပ္မက္ကိုညွိဳ႕ျမဴလႈပ္ႏိႈးခဲ့ၾက
စစ္သူရဲအိုတို႔
ျငိမ္…သက္…ၿပိဳ…လဲ…
ဒီညထဲမွာ…..
အနက္ေရာင္ေတြဖရိုဖရဲဖိတ္က်လို႔
ခ်စ္သူ႔မ်က္၀န္းတို႔
စိမ္းစိမ္းေမွာင္ေမွာင္ကြန္႔ျမဴးၾက
ထရြိဳင္ရဲ႕ရံႈးနိမ့္ခန္းမွာ
မငိုလိုက္ပါနဲ႔ဟယ္လင္ေရ…..(ရိုးရာ)
ငါတစ္ေယာက္တည္း…ရပ္ေနမယ္။
လင္းလက္ေတာက္ေျပာင္တဲ့လမ္းေဟာင္းေတြေပၚမွာ
ကူကယ္ရာမဲ့လတစ္ျခမ္းနဲ႔
ငါ…..တစ္ေယာက္တည္း
ႀကိဳးျပတ္ထြက္သြားတဲ့ သံစဥ္တစ္ေၾကာင္းလို
လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနၾက…
ငါကေတာ…..ငါတစ္ေယာက္တည္း…..
ၿမိဳ႕ရိုးေပၚ စုန္းျမဴးသံေတြ
တြယ္တက္မလာၾကနဲ႔
ျခစားေနတဲ့ နာရီဒိုင္ခြက္ေတြ
လက္တံရွည္ေမ်ာေမ်ာေပၚမွာ
ေျခလွမ္းမွားခြင့္မရွိပဲေရြ႕ေနတယ္
ငါကေတာ့…ငါတစ္ေယာက္တည္း
အိပ္မက္ေတြေနရာလြဲတဲ့ညမွာ
ငါကေတာ့…ငါတစ္ေယာက္တည္း(သိုးမည္း)
က်ိန္စာသင့္ ငါ့ရင္ခြင္မွာ
ပန္းပ်ိဳးမယ့္နတ္သမီးေရ…
နင္ထြန္ယက္မယ့္ငါ့ေျမမွာ
အလြမ္းေျမရိုင္းေတြျငဴစူေနၾက
အသူရာ ၊ သိၾကားစစ္ခင္းေပမဲ့
သစၥာမဲ့သူအတြက္ေရမပါခဲ့ၾကဘူး…။
ေရနည္းငါးပါဆိုမွ အိုင္ပက္ခ်ငၾ္ကတယ္
တကယ္ေတာ့…..
အခ်စ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိရင္
ရင္ကိုမထိတတ္ဘူးတဲ့…။
ေမွာင္ေနတဲ့…ငါ့ႏွလံုးခန္း
နင္ကေရာ…ေနေပးမွာလား…ဟင္
ပိုး…စုန္း…ၾကဴး…ေလး…
အေနနဲ႔ေပါ့….။(CUPID)
မ်သ္းၿပိဳင္တို႔ရဲ႕ေအာ္ညည္းသံကို
လံုၿခံဳစြာ ၀တ္ျပဳခဲ့
ကိုယ့္အမိုးနဲ႔ကိုယ္လံုေနခ်ိန္
အသက္ရွဴသံေတြကပိုင္စီးသြား
ထားခဲ့…ထားခဲ့
ျပန္လည္ႏိုးထခ်ိန္တိုင္းမွာ
ငါဟာ…..
ငါဆီ ေရာက္ရွိခဲ့…
ၾကယ္စင္ရိုင္းေတြ
မိုးပ်က္မွ
ရာသီေတြငိုခဲ့
တိတ္တဆိတ္နဲ႔ပဲ
သြင္သြင္က်ိဳးသြားေပါ့…
အသက္ရွဴသံတခ်ိဳ႕ ေမွာင္မိုက္သြားရင္
ငါတို႔ဟာ…ၿပိဳလဲ
ငါ့ဆီငါျပန္ေရာက္ပါေတာ့မလား
ဦးေနွာက္ထဲမွာပဲေန…
ဦးေႏွာက္ထဲကပဲရွဴထုတ္…
တစ္ေန႔တစ္ျခား လြင့္ျမဴလာစဲ…
တစ္လွမ္း…
ႏွစ္လမ္း…
သံုးလွမ္း…
ေရရြတ္ၾကည့္မွာ
…………………
ကဗ်ာဟာပုပ္သိုးေန
…………………
ဒီလိုနဲ႔…..
တိမ္ညိဳခင္းထားတဲ့
ခြါရာေပၚမွာေရာက္
ငါတို႔…..
ငါတို႔……
ငါတို႔……(ရုပ္ေသး)
