ဘယ္ေလာက္ထိေ၀းမွာလဲ။ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေၾကး။ ေငြေတာင္ျပည္ေရာက္ေအာင္သြားမယ္။အလင္းေတြ လက္တစ္ဆုပ္စာ က်ဲပက္ ေလျပညွင္းကို ေလးေလးသြဲ႕သြဲ႕ ေထြးဖက္ထားစို႔။ မ်က္ရည္ဆိုတာ ေ၀းရမယ့္သူေတြအတြက္။ တို႔မနက္ခင္းတိုင္းမွာ ႏွင္းဆီအ၀ါေတြပြင့္ၾကလိမ့္မယ္။
ရာဇ၀င္တစ္ခုစာ .......
အဲဒီေလာက္အထိ မျခားပါဘူး .......
ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ငိုဖို႔ မ်က္ရည္မေလာက္ဘူး .......
ကဲပါေလ `လာအတူသြားစို႔´ ....... ။ ။
ဒီပြဲေတာ္ညေတြမွာ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႕ပ်ံ႕သင္းထံုေနၾကတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ပန္းေရာင္ထီးကေလး မိုးစက္ေတြထဲလမ္း
ေလွ်ာင္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မွတ္မိပါေသးရဲ႕လား ပန္းေရာင္ထီးကေလးရယ္။ အဲဒီေန႔စြဲေတြ … အဲဒီေန႔စြဲေတြ မိုးေတေလနဲ႔ ကိုယ္
အနီေရာင္ညေတြကိုအံတုခဲ့ေသးတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ … ဒီလိုနဲ႔ တို႔ေတြ ေနာက္မဆုတ္ေၾကး ေနရာင္ေတြကို ႀကိဳးေလးနဲ႔သီၾကမယ္။
မျမင္ကြယ္ရာမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားတဲ့
ခံစားခ်က္ေတြကို ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေအာင္ေတာ့
နင္ မငိုပါနဲ႕
ပန္းေရာင္ထီးကေလးရယ္ . . . ။ ။
ရင္ခုန္သံေတြ တိုးတိုးေလးေတးသီဖြဲ႕ ကာရံေတြမဲ့လည္း ေနပါေစ။ ခ်စ္သူနဲ႔ေရးတဲ့သီခ်င္း လေရာင္ေတြလင္းသေရြ႔ ဗ်ပ္ေစာင္း
ေပြ႔လို႔ တို႔ေတြ ညည္းေနၾကမယ္။ အသံေတြမခန္းသေရြ႕ ဧဒင္ကိုရွာေတြ႔တဲ့အထိ…. ။ အဓိပတိကားႀကီး ဆိုက္တဲ့အခ်ိန္ ကားမွတ္
တိုင္ေလးရဲ႔အရိပ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနဲ႔စစ္ခင္းေနသူကို ကယ္တင္ယူလွည့္ပါ ႏွင္းဆီ၀ါေလးရယ္…..။
နကၡတ္ေတြ သဘင္ဆင္ယင္က်င္းပ
ရင္ခုန္သံမွားတဲ့ သရုပ္ပ်က္ညမွာ
ဖြဖြေလးထက္ က်ယ္တဲ့ေျခသံ
နရီစည္းမွန္ ဖရိုဖရဲနဲ႔
၀ုန္းဒိုင္းက်ဲသံစဥ္ေတြပစ္ခြင္း
ငါတို႔ ... စကားလံုးနဲ႔လဲ စစ္ခင္းဖူးတယ္ ။ ။
လေရာင္ေလးကို တိမ္ညိဳေတြကြယ္လာခဲ့ရင္ ကိုယ္က ေလရိုင္းလိုတိုက္ခတ္ေပးမယ္။ ႏွင္းဆီေလးေမႊးေအာင္ေတာ့ ကိုယ္က
ေဆာ့ကစားတတ္တဲ့ ေလေျပေလးရယ္ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ … ဘယ္ေတာ့မွ ပြင့္ခ်ပ္လိုအၿပံဳးေတြ မေျခာက္ခန္းေစရဘူး။ ကိုယ့္ကို ေျပာ
ျပေပးပါ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးမလႈတ္ခတ္ပဲ မ်က္၀န္းေလးနဲ႔ ညႊန္ျပေပးပါ။ ကိုယ္က ႏွင္းဆီ၀ါေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းဘာသာေဗဒကို ပ်ား ပိတုန္း
ေတြထက္ နားလည္တတ္ခဲ့သူပါ ။
ငါကမုန္တိုင္းတစ္ေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ပန္းပြင့္ေလးအနားမွာပဲတရစ္၀ဲ၀ဲေနခ်င္ပါတယ္။
မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ငါ့ကိုကယ္တင္ပါ
ဒါမွမဟုတ္ မင္းကိုဘယ္လိုကယ္တင္ရမလဲေျပာပါ
ေ၀းမသြားၾကေအာင္ေပါ့ ။ ။
လက္တံေပ်ာက္ေနတဲ့ တိုင္ကပ္နာရီအိုေလးလို ကိုယ္က ေခါင္းငံု႔ခ်ၿပီးမေနခ်င္ခဲ့ဘူး။ ပြင့္တယ္ ႏွင္းဆီမေလး ပြင့္ေနတယ္။ မနက္
ျဖန္ေတြလည္းပြင့္ေနတယ္။ အလင္းေတြလည္းပြင့္ေနတယ္။ ပန္းေတြလည္း ပြင့္ေနၾကတယ္။ ကန္ေဘာင္လမ္းေလးမွာ ဆုပ္ကိုင္
ထားခဲ့ဖူးတဲ့လက္ကေလး ကိုယ္… အခုထိ ေႏြးေထြးေနတုန္းပါပဲ။ အဲဒီကဗ်ာေလးကို ဒိုင္ယာရီထဲမွာသိမ္းထုပ္ ကိုယ္ တမွတ္တရ
ဖတ္ၾကည့္ေနတတ္ပါတယ္ ခ်စ္ေသာ ႏွင္းဆီမေလးရယ္…။
“ညီမေလးေရ. . .
ရာသီေတြအတြက္
အခ်ိန္ဆိုတာ မလံုဘူး
မင္းအတြက္ အလြမ္းေတြ
ဒီလိုပဲ ပြင့္တတ္ပါတယ္” ။ ။
ႏွင္းဆီမေလးရဲ႕ပ်ိဳးခင္းကို ကိုယ္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးထားတယ္။ ပန္းေလးေတြက သခင္ကို ႀကိဳေနၾကၿပီကြယ့္။ တဘက္တခ်က္မွာ မိုးေတြက လႈိက္လိႈက္လွည္းလွည္း ရြာလို႔။ ပင္လယ္ႀကီးက ေရ၀သြားတဲ့ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္လို အရွိန္အဟုန္
ျပည့္စီးေမ်ာဖို႔ ေလွငယ္ေလးကို ေမွ်ာ္ေနရွာၿပီ။ ႏွင္းဆီမေလးေရ အတိတ္ကိုတန္ဖိုးထားခဲ့တယ္ဆိုရင္ အတိတ္သားေလာင္းေတြကို တို႔ေတြ လွပေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ၾကမယ္ေလ။
လရိပ္က ပန္းတစ္ခင္းပ်ိဳးတယ္
လေရာင္ေတြပ်ံ႕လို႔သင္းလို႔
သူမဆံႏြယ္ေတြ ပင္လယ္ထဲစီး၀င္ခဲ့
က်ေနာ္........ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္
သူမ........လွလိုက္တာ.... ။ ။
လရိပ္နဲ႕တူတဲ့ ေကာင္မေလးရယ္ . . . နင္နဲ႕အတူ ေလရုိင္းေတြ မလာႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ သံေယာဇဥ္အိမ္ကေလး ေဆာက္လို႕ ေနခ်င္တယ္။ သက္တန္႕ေတြ ရွိလိမ့္မယ္ေလ။ ငွက္ဆုိးေတြ ဘယ္လိုထုိးထုိးေပါ့ကြယ္။ တစ္ေယာက္မရွိရင္ တစ္ေယာက္ မရွိလို႕မရသလိုမ်ိဳး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ပံုသြင္း ငါဆိုညည္းတဲ့သီခ်င္း နင္နားဆင္ေပးပါ။ ၾကယ္ေတြ ေပ်ာက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး လရိပ္ေကာင္မေလးရယ္ . . .။ အဲဒီၾကယ္ေတြက ငါ့ရင္ကုိ လိႈက္ဆင္းၿပီး နင္ခုိနားေနဖို႕ရာ ဗံုသံေတြ အထပ္ထပ္နဲ႕ နင့္ကုိ ေၾကြျပေနၾကတာပါ။
“ ေစာင့္ရမွာျခင္းအတူတူေတာ့ ငါ အခုကတည္းက ေစာင့္မယ္
နင္သာ ျမန္ ျမန္ ျပန္ လာ ခဲ့ ” ။ ။
ေလာကမွာ ၾကတ္ေျခခတ္ခံထားရတဲ့သူေတြက သာမန္လူေတြထပ္ အခြင့္အေရးႏွစ္ခါ ပိုရၾကပါရဲ႕ ။ ဒီလိုမ်ိဳးေပါ့ကြယ္ . . .
ၾကတ္ေျခခတ္တယ္ဆိုတာ . . .
ဘယ္တစ္ရစ္ ညာတစ္ရစ္
အမွန္ႏွစ္ခါ . . .
ျခစ္ေပးထားတာပါ …. တဲ့
ျမင္းမိုရ္ မို႕လားကြယ္။ လုိက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္။ ေဟာ …. မိုးေတြ ရြာေနၿပီေလ။ ငါနင္နဲ႕အတူ ေလွ်ာက္ဖို႕ လမ္းေတြက ဝန္းတြဲခုိလ် နင့္နာမေလးကုိ ရြတ္ေနတယ္ “ လရိပ္ထင္ ” တဲ့ . . .။ လာခဲ့ပါေတာ့ကြယ္ . . . လာခဲ့ပါေတာ့ လရိပ္ေကာင္မေလးရယ္ . . .။ နင့္အတြက္ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကုိ ရြတ္ရင္း ငါ့လက္ေတြ ကမ္းေပးထားမယ္ . . .
ယံုၾကည္ထားစမ္း
ေရခိုးေရေငြ႕ကလည္း
ပင္လယ္ကို ပစ္ေပါက္ စိုက္ပ်ိဳး ႏိုင္တယ္ဆိုတာ . . . . . . . . . . . . . .။
ဝန္ခံခ်က္။ ။ တာရာမင္းေဝ ၊ ဇာတိ ၊ သူရႆဝါ ၊ ရုပ္ေသး ၊ ေနႏွင္းစက္ ၊ ေသာတ ၊ ညိဳမင္းႏိုင္ တို႕၏ ကဗ်ာမ်ားကို ထည့္သြင္း သံုးႏႈန္းထားပါသည္။ (ရိုးရာ)
